Nudaγ ur eğğ-iγ amkan
ur ufiγ yidi amâiwen
a winna iγ d islulen
at giđ-aγ am ibawen
nebđa ur neżri ayen
ur myagren wulawen
Ay atmaten ţadukli iγ ilaqen
Nudaγ ur eğğiγ amdan
ur ufiγ wid γ icuban
a winna iγ d iwalan
at giđ-aγ am yir ulman
ur nezdi ur nemsefham
ur neqbil tideţ yellan
Ay atmaten ţadukli iγ-icweγben
Nudaγ timura yellan
Ur ufiγ ikem yifen
Tamazγa tin ifazen
Γef udem-im yeγl-id leħzen
Id eğğ-iđ deg argazen
Lhiba ifen izmawen
Ma ţura d acu γ yuγen
Mi neţwet nern-asusem
Aâyiγ degw nadi
Aâyiγ degw asteqsi
Aâyiγ degwen irkwelli
Ma tetbaâ akka yi
Ay at cđeh d ukursi
Tafat ger ifassen nwen texsi
Ay atmaten d urfan id-aγ d is neŧqen.
Que faut-il faire pour se retrouver? Être ou appeler à disparaître, comme une poignée de graines éparpillées par ci et par là. Embrasser tout ce qui est à portée de main, mais hélas, ne pas rester soit même, refusant de nous regarder à travers une glace pour voir uniquement ce que celle-ci nous renvoie. « An ili neγ anzeg neţidir deg telli n wiyađ » Être ou exister sous l’ombre d’autrui, telle est la culture du colonisé.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire